Kijk naar deze links en tekst om je plusopdracht te maken.

De bom

Lees hier een stukje uit een verslag van de arts Takashi Nagai. Hij is een van de weinigen die de atoomaanval op Hiroshima overleefde:

‘Dit is de hel! Vol afschuw bedekte ik mijn gezicht met mijn handen. Geen enkele andere professor kon het nog navertellen. Mijn laboratorium lag van alle professoren het verst van de explosie af. Ik had het geluk nog te leven, samen met een paar andere medici. Hoe kon dit allemaal gebeuren?

De hemel werd plots fel verlicht. De straling van dit licht deed de zomerzon verbleken. Een witte rookkolom begon uit de grond op te stijgen en nam de vorm aan van een enorme paddenstoel. Het was een verschrikkelijk licht. Er was geen geluid meer te horen. Enkel het angstaanjagende van de krachtige wind die uit de witte wolk ontsnapte. Deze verspreidde zich met razende snelheid over de heuvels en akkers en maakte alles met de grond gelijk. Huizen bezweken en ieder boom werd met wortel en tak uitgerukt. En als bij toverslag verdwenen alle bladeren.

Ik bloedde en het hele gebouw was ingestort. Begraven onder het puin probeerde ik uit eigen kracht vrij te komen. Wat ik zag was verschrikkelijk. Zwaar gewonde mensen kwamen te voorschijn met nog een vonkje leven. Ze smeekten wanhopig: “Dokter, red mij!”

We begonnen eerste hulp te geven, maar ik had me nog nooit zo machteloos gevoeld. Mensen waren zo zielsbedroefd en verscheurd van pijn. Er waren héél veel doden. De enkelingen die zich hadden kunnen redden, liepen weg uit de brandende stad. Ik kon niets doen, absoluut niets. Het bloed liep over mijn gezicht en ik had de indruk dat mijn ogen op het punt stonden te barsten.’

Later schreef dokter Nagai dit over de atoombom: ‘Zal de mensheid gelukkig kunnen zijn in deze tijd van kernenergie? Of zal zij ongelukkig zijn? Hoe zal ze omgaan met dit tweesnijdend zwaard? Een goed gebruik van kernenergie kan onze beschaving vooruit helpen , maar een verkeerd gebruik kan de wereld vernietigen. De beslissing ligt in de keuze van de mens.’